Michael Oher: Studentenleven en strijd bij Ole Miss (2023)

Waar ging Michael Oher naar de universiteit? Hoe verliep de universiteitsvoetbalcarrière van Michael Oher?

Voor Michael Oher was studeren ooit een onbereikbare droom. Maar dat veranderde toen hij de familie Tuohy ontmoette en aan zijn reis begon om universiteitsvoetbal te spelen.

Lees meer over Michael Oher, universiteit, en zijn tijd bij Ole Miss.

Michael Oher: College en grote man op de campus

Michaels eerste jaar bij Ole Miss was niet wat hij of de Tuohys hadden verwacht. Ondanks dat Coach O erop stond dat Michael zou beginnen met een linker tackle, had de aanvallende lineman-coach, George DeLeone, andere ideeën. In zijn 36 jaar coaching op collegiaal niveau was hij maar één keer met een eerstejaars begonnen.Hij was van mening dat Michael net als alle andere eerstejaars een rood shirt moest dragen - wanneer nieuwe spelers oefenen maar niet spelen of een jaar van geschiktheid verliezen - en de kneepjes van het vak moet leren.Hij dacht niet dat hij voor het seizoen naar Memphis moest rijden om Michael de aanvallende toneelstukken te leren met Leigh Annes eetkamerstoelen als rekwisieten. Maar dat is wat hij deed, en het leek te werken. Michaels les stopte pas toen Leigh Anne thuiskwam en ontevreden was toen ze zag dat haar stoelen van $ 2.000 van de lijn werden gehaald door haar gigantische zoon.

DeLeone wilde Michael nog steeds niet spelen, maar hij deed wat zijn hoofdcoach vroeg met een kleine aanpassing. Michael zou niet starten bij de linker tackle, maar bij de rechter guard, die werd geflankeerd door andere linemen die Michael op het veld konden helpen. Het enige probleem was dat de rest van de aanvalslinie bestond uit grote, langzame spelers die net zo in de war waren door de acties als Michael.

Veel van de Ole Miss-spelers waren ook zwarte kinderen in de binnenstad met weinig opleiding of kritisch denkvermogen. DeLeone's toneelstukken waren enorm en gecompliceerd, en het team kreeg ze nooit onder de knie. Vaak renden ze de verkeerde kant op over het veld of begrepen niet welk spel werd gefloten. Bij de laatste wedstrijd van het seizoen had Ole Miss een record van 3-7 en weinig vertrouwen in hun vermogen om te winnen.Hun overtreding was de ergste van de conferentie en ze stonden op de 115e plaats in het land van 117 Divisie I-voetbalprogramma's.

Het leek alsof het niet erger kon worden voor de rebellen, maar hun laatste wedstrijd was belangrijker dan welke wedstrijd van het jaar dan ook. Ze speelden tegen rivalen in de staat Mississippi State, een school die wordt beschouwd als het hoofdkwartier van de redneck-natie en vastzit in het oude zuiden. Vergeleken met de rijke en ogenschijnlijk tolerante Ole Miss, waren zij de eenvoudige arbeidersschool. En de twee teams haatten elkaar.

Het rivaliteitsspel werd de Egg Bowl genoemd vanwege de eivormige trofee die heen en weer ging, afhankelijk van wie het spel won. Ole Miss had de wedstrijd al meer dan vier jaar niet verloren en ze wilden nu niet beginnen. Het zou niet alleen een schande zijn voor de rivaliserende menigte. Het zou nationale vernedering zijn. En het zou ook de dood betekenen voor de aanvallende coaches, vooral DeLeone.

Van Michaels kant deed hij zijn best om de toneelstukken te volgen en zijn team te ondersteunen. Hij sloeg meestal aan en presteerde buitengewoon goed in zijn nieuwe functie.Maar hij worstelde ook en raakte tijdens het spelen verdwaald en verward op het veld. Meestal kwamen zijn goede games na uren extra oefenen met Sean, die vooraf alle plays met Michael doornam. Spelen in de SEC stond ver af van de drievoudige aanval op Briarcrest, en een fout betekende meer dan alleen een open speler. Het was het verschil tussen de quarterback die van het veld liep of van het veld werd gedragen. De druk was hoog en werd voor deze laatste wedstrijd nog verder opgevoerd.

De verlegenheid begon onmiddellijk en snel. Het onvermogen van het aanvallende coachingteam van Ole Miss om een ​​strategie te bedenken die de lage vaardigheden van hun spelers kon benutten, was niet duidelijker dan die dag. Ze voerden keer op keer dezelfde plays uit, waarbij ze spelers uitwisselden in plaats van van strategie te veranderen. Toen Michael en twee andere linemen allemaal dezelfde speler verdedigden in het derde kwart, werd Michael uit het spel gerukt en zat hij voor de rest op de bank.Hij zag de rest van zijn eerste universiteitsseizoen in het water vallen met een verlies van 14-35, en vanaf de tribune waren Leigh Anne en Sean al aan het plannen om deze situatie recht te zetten.

De uitdaging aangaan

Het verschrikkelijke seizoen bij Ole Miss deed weinig af aan de opwinding rond Michael. Hij had genoeg gedaan tijdens die wedstrijden waar hij begreep wat er gebeurde en goed presteerde, en de lofbetuigingen stroomden binnen tijdens het 'postseason'. Hij werd genoemd First-Team Freshman All-American en All-SEC. Hij werd beschouwd als de beste aanvallende speler van het team en kreeg nationale aandacht in sportpublicaties. Het leek erop dat er niets in de universiteitscarrière van Michael Oher was dat iets verkeerds kon doen.

Sean en Leigh Anne beseften dat Michaels stijgende status betekende dat hij nuttiger was voor het Ole Miss-team dan zij voor hem.Ze gebruikten dat als hefboom voor Coach O en dreigden Michael over te plaatsen als de hele aanvallende technische staf niet werd ontslagen. Of het nu deze dreiging was of gezond verstand, Coach O ontsloeg de staf en ging op zoek naar nieuwe coaches en nieuw talent.

Michael begon zich verplicht te voelen om alle mensen die zoveel vertrouwen in hem hadden, tevreden te stellen. Hij wilde niet op zijn lauweren gaan rijden als een groot vooruitzicht. Hij wilde een geweldige speler worden. Hij begon zich toe te leggen op zijn training, inclusief uren in de gewichtsruimte buiten het seizoen. Aan het begin van zijn tweede jaar had Michael zijn lichaam gevormd tot een magere machine. Hij kon nu 400 pond bankdrukken, een enorme sprong van de 225 waarmee hij begon. En hij was 24 pond afgevallen en zijn vlees in spieren veranderd.

Zijn vooruitzichten voor het nieuwe seizoen waren hoog en Coach O had besloten dat hij niets anders zou spelen dan een linkse tackle, zoals hij al die tijd had moeten spelen.Zijn toekomst leek helder en glanzend als altijd als hij uit de problemen kon blijven.

Het probleem met Michael Oherop de universiteit

Michael mag dan het huis hebben verlaten om te gaan studeren, hij is nooit echt een nieuw leven begonnen.Zijn tutor, Sue, volgde hem naar Ole Miss, Collins was een cheerleader voor het voetbalteam, Hugh Freeze was nog steeds zijn coach (hij was verhuisd naar Ole Miss uit Tennessee nadat Michael zich had ingeschreven), en de Tuohys bleven vaak maar een paar dagen in hun nieuwe huis. paar blokken van de campus. Er was niet veel veranderd in zijn leven, behalve zijn locatie. Voor Michael Oher was de universiteit niet veel veranderd.

Michaels karakter veranderde ook niet. Hij had nu wat meer branie door alle pers die hij ontving, maar hij was nog steeds stil en verlegen. Hij ging niet veel om met de andere voetballers. Michael nam soms spelers mee naar Memphis voor het avondeten, maar voor het grootste deel hield hij zich op zichzelf.

Een deel van het probleem was dat Michael met één voet tussen zowel de blanke als de zwarte menigte stond bij Ole Miss, wat anders was dan bij Briarcrest. Hij was uit zijn oude wereld verwijderd door een raciale grens in Memphis, en hij had zo hard gewerkt om af te studeren dat hij zelden tijd had gehad voor veel anders.Maar nu was Michael omringd door anderen die waren opgegroeid in soortgelijke arme zwarte buurten als hij als jongen deed, en dat deel van hem kwam weer tot leven.

Hij begon steeds meer terug te gaan naar zijn oude buurt en er volgden vaak problemen. Hij werd bijvoorbeeld geboeid tijdens een bezoek aan zijn moeder toen de politie haar arresteerde voor het besturen van een vrachtwagen die eigendom was van een man wiens dode lichaam onlangs was opgedoken. Michael belde Sean vanuit de gevangenis en Sean ruimde de rommel op. Maar hij legde Michael uit dat de politie hem waarschijnlijk anders zou behandelen omdat hij zwart was, en dat hij hen respect moest tonen.

Sue was ook verstrikt in dit deel van Michaels leven. Ze gaf nu verschillende van Michaels zwarte teamgenoten les, tot zijn grote ergernis. Hij werd jaloers op haar relatie met een vriend en beschuldigde haar ervan meer van de andere speler te houden dan van hem.

Leigh Anne probeerde Michael goed in de gaten te houden. Ze accepteerde het criminele verleden of de slechte opvoeding van zijn vrienden, maar ze vertelde Michael ook dat als hij in de problemen zou komen, haar woede zwaarder zou wegen dan alle andere gevolgen.Ze deed haar best om Michael op het rechte pad te houden, maar zelfs de grote Leigh Anne Tuohy kon Michaels aangeboren kinderlijke gedrag niet stoppen.

Voor Michael Oher was studeren een kans om een ​​opleiding te volgen en voetbal na te jagen. Maar het stelde hem ook in staat zijn leven bij de Tuohy's voort te zetten.

Michael Oher: Studentenleven en strijd bij Ole Miss